Żony i córki - serial BBC

Cześć!

Niedawno przeczytałam Żony i córki Elizabeth Gaskell, postanowiłam w następnej kolejności obejrzeć serial wyprodukowany przez BBC w 1999 roku. W zasadzie jest to miniserial, gdyż liczy tylko 4 odcinki, każdy trwa około godziny i 15 minut. 

Źródło: Filmweb

Fabuła filmu jest w większości taka sama jak książki. Jest zmienionych, bądź skróconych zaledwie kilka wątków, które nie wpływają jakoś szczególnie na odbiór ekranizacji w odniesieniu do powieści. Jak wiadomo, autorka nie zdążyła napisać zakończenia - zmarła niespodziewanie. Możemy się tylko domyślić w jaki sposób powieść mogła zostać uwieńczona (choć wskazówki na ten temat znajdują się w posłowiu) i daje to sporo pole do manewru - co skrzętnie zostało wykorzystane w serialu. W książce tego nie umieszczono, jednak ostatnia scena w zasadzie jest (moim zdaniem) prawdopodobne - Molly Gibson byłaby do tego zdolna :)

Muszę przyznać, że chyba trochę inaczej wyobrażałam sobie bohaterów. Najbardziej wiarygodną postacią (w odniesieniu do książki) była chyba pani Gibson. Jest dobrana idealnie! Cynthia chyba też pasuje do tej roli, choć myślałam, że będzie bardziej zachwycająca :) Jednak jej charakter został świetnie oddany. Molly wzbudzała sympatię i muszę przyznać, że miała ciekawy typ urody! Chciałabym potrafić tak układać swoje loczki. Inni aktorzy też udźwignęli swoje role, choć jak wyżej wspomniałam, wyobrażałam ich sobie nieco inaczej. Bardzo podobała mi się postać Rogera Hamleya - zarówno w książce, jak i w filmie. Podobało mi się również to, że mogliśmy oglądać migawki z Afryki. 

Jako całość jestem zadowolona z tego serialu, choć mam wrażenie, że dwa ostatnie odcinki są ciekawsze od dwóch pierwszych. Mogło się to wiązać z tym, że wreszcie przyzwyczaiłam się do aktorów grających w Żonach i córkach :)

Niespokojne kości - Melvin R. Starr

Cześć!

Pragnę podzielić się z Wami opinią na temat debiutanckiej powieści Melvina R. Starra Niespokojne kości. To pierwszy z planowanych pięciu tomów opowiadający o chirurgu i detektywie Hugh z Singleton. 

Akcja dzieje się w XIV wieku w Anglii. Poznajemy młodzieńca, syna rycerza (czwartego z kolei), który z powodu zamiłowania do nauki ma zostać duchownym. Nie czuje się jednak na siłach wziąć odpowiedzialność za ludzkie dusze. Zafascynowany dziełem dotyczącym chirurgii wyrusza do Paryża, gdzie przez rok kształci się w tym kierunku. Po powrocie na Wyspy otwiera praktykę, jednak z początku nie dopisuje mu szczęście. Do czasu, aż pod jego domem lord Gilbert Talbot zostaje zraniony przez rumaka swojego giermka. Od tego czasu perspektywy Hugh malują się w o wiele lepszych barwach. Osiedla się we włościach lorda, w Bampton, i tam otwiera praktykę. Okazuje się jednak, że do tych obowiązków dojdą inne, gdy w szambie zostają odnalezione kości. Któż lepiej będzie się znał na kościach niż chirurg? Gdy okazuje się, że ślady na kościach wskazują na morderstwo lord Gilbert prosi Hugh o rozwiązanie zagadki i znalezienie mordercy. Okazuje się, że to nie jedyna tajemnicza śmierć w okolicy Bampton. czy Hugh zdoła rozwiązać zagadkę?

Lubię okres Średniowiecza. Nie wiem czemu, ale ma on w sobie jakąś magię. Dlatego ucieszyłam się, gdy do mojej biblioteki zostały zakupione pierwsze trzy tomy przygód średniowiecznego chirurga. Nie zawiodłam się. Bardzo spodobała mi się postać Hugh. Nie pyszni się swoją wiedzą, jest pokorny, głęboko wierzy w Boga i uznaje swoją omylność. Przy tym jest odpowiedzialny i naprawdę zależy mu na ludziach. Lord Talbot również zyskał moją sympatię, podobnie jak mistrz John Wycliffe. Podobało mi się tło historyczne, m.in. mierzenie czasu za pomocą świąt kościelnych. Metody pracy Hugh jako detektywa były troszkę toporne i moim zdaniem łatwo było się zorientować do czego zmierza nasz chirurg, gdy zadaje różne kłopotliwe pytania. Jednak należy pamiętać, że nigdy się z czymś takim sam nie zmierzył, więc ma prawo do tego, a nawet jest to bardziej wiarygodne, że troszkę błądzi po omacku.

Na uwagę zasługuje również wydanie.  Wszystkie trzy tomy utrzymane są w podobnej stylistyce co uważam za duży plus. W książce jest zamieszczona mapka Bampton, dzięki której możemy zorientować się w ułożeniu miasteczka i poznać jego najważniejsze miejsca. Czcionka jest taka w sam raz, szybo się ją czyta. 

Bardzo podobała mi się ta książka i z chęcią sięgnę po następne. Już nawet zamówiłam je w bibliotece.

Osaczona - Tess Gerritsen

Cześć!

Wczorajszy wieczór uprzyjemniłam sobie lekturą thrillera Tess Gerritsen Osaczona. Pierwszy raz sięgnęłam po książkę tej autorki i nie żałuję. Myślę, że spotkam się z twórczością tej pani jeszcze nie raz.

Miranda Wood została oskarżona o zamordowanie swego byłego kochanka i jednocześnie szefa Richarda Tremaina. Nic dziwnego, skoro ofiara została znaleziona w jej łóżku. Dziewczyna jednak nie przyznaje się do przypisywanej jej zbrodni, mimo, iż nikt nie wierzy jej zapewnieniom o niewinności. Pikanterii całej sprawie dodaje fakt, że ktoś zapłacił za nią astronomiczną kwotę kaucji. Gdy dziewczyna wychodzi na wolność próbuje udowodnić, iż to co mówiła jest prawdą. niespodziewanie pomaga jej brat zamordowanego - Chase - który co prawda nie wierzy jej, ale chce dowiedzieć się więcej o sprawach związanych z Richardem. Z czasem mężczyzna zaczyna mieć wątpliwości, tym bardziej, że najwyraźniej na Mirandę ktoś zaczyna polować.

Podoba mi się, że wydania książek pani Gerritsen łączy wspólna stylistyka okładek. Powieść czyta się czyta ze względu na przystępny język oraz sporą czcionkę. Osaczona pozytywnie mnie zaskoczyła. Akcja toczyła się wartko, byłam bardzo ciekawa zakończenia. Autorka starała się mylić tropy w większości jej się udawało. Piszę "w większości", bo zachowania pewnych osób (a konkretnie jednej) sugerowały, że poweźmie pewne kroki... Jednak była to tylko lekka sugestia, która równie dobrze mogla być zmyłką :) Wątek romansowy był miłym urozmaiceniem. czepić mogę się trochę tego, że Miranda a przy sposobności też Chase ( nawet panna Lila) byli wielokrotnie narażeni na niebezpieczeństwo. I zastanawiam się czy troszkę autorka z tym nie pojechała z tym za bardzo :) Nie zostało tez do końca wyjaśnione kto przetrząsał prywatny domek Richarda. Co prawda, możemy się tego domyślić kierując się logiką, ale milo by było, gdyby został pokazany dokładny ciąg wydarzeń. Niemniej bardzo podobała mi się ta książka. Polecam miłośnikom sensacji z romantyczną nutą, ale nie tylko.

Żony i córki - Elizabeth Gaskell

Cześć!

Lubię twórczość Elizabeth Gaskell. Do tej pory czytałam Północ i południe oraz Szarą Damę. Do tego niewielkiego zbiorku dołączyły ostatnio Żony i córki. I o ile Północ i południe mi się podobało, o tyle Żony i córki mnie zachwyciły! Niestety, autorka niespodziewanie opuściła ten świat, zanim zdążyła zakończyć powieść. Dzięki posłowiu wiemy jednak jak cała historia miała się zakończyć, choć bardzo żałuję, że nie dane mi było przeczytać tych scen w jej wydaniu. Cóż to byłby za finał!

Żony i córki to saga rodzinna o dość sporych rozmiarach. Poznajemy doktora Gibsona oraz jego córkę Molly. Doktor sam wychowuje dziecko, gdyż jego żona zmarła wiele lat wcześniej. Bardzo kocha swoją córkę, zresztą z wzajemnością. Ich więź jest bardzo silna. Gdy Molly dorasta, doktor Gibson doszedł do wniosku, że potrzebuje kobiecego przyjaciela, który wskazałby jej drogę i przygotował do dorosłego życia. Zaczyna myśleć o małżeństwie. Dla Molly jest to szok, tym większy, gdy dowiaduje się kim jest wybranka ojca. Pani Kirkpatrick również jest wdową z córką mniej więcej w wieku Molly. O ile dziewczyna nie cieszy się zbytnio na myśl o macosze, o tyle jest ciekawa swej nowej siostry. W rozterkach Molly pomaga jej Roger, syn dziedzica Hamleya. Ani doktor, ani Molly nie mogą przewidzieć jak wiele zamieszania w ich życiu wywoła pojawienie się nowej pani Gibson i jej córki Cynthii. 

Pomimo, wcześniej wspomnianych, sporych rozmiarów powieść czyta się świetnie. Bohaterowie zostali znakomicie wykreowani. Każdy z bohaterów jest pełnokrwisty, posiada własny, skomplikowany charakter. Molly i Roger zostali przedstawieni jako prawi ludzie, kierujący się zawsze poczuciem przyzwoitości. Cynthia i Osborne mimo wielu pozytywnych cech nie mają jednak tak wielu szlachetnych przymiotów. Pan Gibson jest szlachetny, sarkastyczny lecz mocno kochający. Pan Hamley jak sam o sobie mówi: "dużo szczeka, ale nie gryzie". Natomiast pani Gibson to człowiek wybitnie denerwujący, choć na początku myślałam, że będzie mnie bardziej irytowała. Jej sposób bycia, zachowanie jest okropnie dokuczliwe, m.in. wobec Molly, ale na swój sposób lubi pasierbicę. Nie można jej odmówić tego, że stara się równo traktować córkę i pasierbicę, ale moim zdaniem jest to powierzchowne. Chroni się w ten sposób przed złośliwymi językami, niż wynika to z potrzeby serca. Inne postacie również zostały wspaniale odmalowane.

Na uwagę zasługuje też cudowny język, jakim posługują się bohaterowie. Musze przyznać, że w tamtych czasach ludzie posiadali cudowną sztukę konwersacji. Zdania są tak pięknie ułożone, że aż zazdroszczę, iż sama nie potrafię posługiwać się słowem w taki sposób. Może właśnie dlatego tak mi się to podoba. Gaskell cudownie operuje słowem! Momentami jest ironiczna, zabawna, gdy trzeba - poważna.

Tak znakomita powieść doczekała się także znakomitego wydania. Trzeba przyznać, że Świat Książki się postarał. Wydanie jest piękne! Godne zawartości :)

Jestem absolutnie zakochana w tej książce i bardzo się cieszę, że mam przed sobą jeszcze kilka powieści autorstwa Elizabeth Gaskell. Aż chciałoby się powiedzieć - dziś już nikt tak nie pisze...

Wielki bluff Admiralicji - W. Dąbrowski

Cześć!

Od zeszłego miesiąca biorę udział w wyzwaniu Czytam książki nieoczywiste. Postanowiłam w ramach tego wyzwania sięgnąć po książkę z Biblioteki Żółtego Tygrysa, której sporą kolekcję posiada mój Dziadek. Serię tę stanowią niewielkie tomiki wydawane przez Ministerstwo Obrony Narodowej opisujące wydarzenia z czasów II Wojny Światowej. Muszę przyznać, że zarówno I, jak i II Wojna Światowa nie należą do moich ulubionych historycznych okresów. Jednak z przyjemnością przyznaję, że ta niepozorna książeczka, po którą sięgnęłam bardzo mnie zainteresowała!

Mój (a właściwie Dziadka) egzemplarz Wielkiego bluffu Admiralicji pochodzi 1958 roku i opisuje pierwszą bitwę morską II Wojny Światowej przy ujściu rzeki La Plata w grudniu 1939 roku. Końcem września 1939 roku rozpoczął swój korsarki proceder tzw. kieszonkowy pancernik "Graf Spee" - świetnie opancerzony i wyposażony statek. Autor opisuje jak w ogóle doszło do tego, że pomimo restrykcji nałożonych na Niemcy po I WŚ to oni właśnie dysponowali najlepiej wyposażonymi statkami wojennymi. Podczas kilku miesięcy działalności "Graf Spee" zatopił 9 brytyjskich statków. Trzeba jednak przyznać, iż nie mordował załogi, brał ich za to do niewoli. tu na uwagę zasługuje postawa załogi statku "Doric Star", której udało się wysłać sygnał radiowy w eter. Ponadto Niemcy chcieli przejąć statek i jego ładunek. Bez powodzenia, gdyż mechanik unieruchomił statek, który był teraz bezużyteczny, zaś kapitan"Doric Star" wprowadził Niemców w błąd co do zawartości ładowni - wolał, aby statek został zatopiony z całym ładunkiem, niż żeby dostał się w ręce wrogów. "Graf Spee" wydawał się nieuchwytny, tym bardziej, że czasem używał kamuflażu, dzięki czemu nie wiedziano dokładnie ile statków niemieckich pływa po oceanach.

Brytyjczykomu udało się jednak przewidzieć, gdzie skieruje się "Graf Spee", wskutek czego doszło do pierwszej bitwy morskiej II Wojny Światowej. Obie strony zostały uszkodzone, jednak zwycięstwo nie było pewne. Niemiecki statek zawinął do neutralnego portu w Urugwaju i wtedy w ruch poszły wysiłki dyplomatyczne.

Muszę przyznać, że byłam bardzo zaskoczona, że ta mała książeczka tak bardzo mnie zainteresowała i trzymała w napięciu. Przy całej mojej sympatii dla Brytyjczyków, mój szacunek zdobył niemiecki kapitan, który do jeńców odnosił się również z szacunkiem. Polecam, nie tylko miłośnikom literatury wojennej.

Komu książkę, komu?

Cześć!

Mam na zbyciu książkę. Czytałam ją raz, więc nosi minimalne ślady użytkowania. Jeśli jednak ktoś wyrazi chęć jej posiadania, chętnie odstąpię :) Jakieś zasady muszą być, więc proszę Was o tradycyjne "zgłaszam się", nick oraz adres mailowy. Jeśli zgłosi się jedna osoba nie będzie problemu, jeśli więcej - zdam się na ślepy los :) Daję sobie kilka dni na wyłonienie osoby, do której książka powędruje. Osoba ta będzie miała 3 dni na przesłanie mi danych do wysyłki (koszty wysyłki pokrywam oczywiście ja) na adres czarneespresso@gmail.com. W ciągu tygodnia od otrzymania adresu wyślę książkę. Aha, książkę wysyłam tylko na terenie Polski. Zgłoszenia przyjmuję do końca lutego.

Teraz najważniejsze, czyli książka. Chętnie oddam egzemplarz Dziewczyny, która pływała z delfinami Sabiny Berman. No to jak, ktoś chętny?

Jeśli ktoś ma ochotę może umieścić banerek, ale nie jest to wymagane. Jednakże byłoby milo :)

Lirycznie

Kazimierz Przerwa - Tetmajer

A kiedy będziesz moją żoną

A kiedy będziesz moją żoną

umiłowaną, poślubioną,

wówczas się ogród nam otworzy,

ogród świetlisty, pełen zorzy.

Rozdzwonią nam się kwietne sady,

pachnąć nam będą winogrady

i róże śliczne i powoje

całować będą włosy Twoje.

Pójdziemy cisi, zamyśleni,

wśród żółtych przymgleń i promieni,

pójdziemy wolno alejami,

pomiędzy drzewa, cisi, sami.

Gałązki ku nam zwisać będą,

narcyzy piąć się srebrną grzędą,

i padnie biały kwiat lipowy

na rozkochane nasze głowy.

Ubiorę Ciebie w błękit kwiatów,

niezapominajek i bławatów,

ustroję Ciebie w paproć młodą

i świat rozświetlę Twą urodą.

Pójdziemy cisi, zamyśleni,

wśród złotych przymgleń i promieni,

pójdziemy w ogród pełen zorzy,

kiedy drzwi miłość nam otworzy.

Źródło wiersza: Tutaj