Lirycznie

Kazimierz Przerwa - Tetmajer

A kiedy będziesz moją żoną

A kiedy będziesz moją żoną

umiłowaną, poślubioną,

wówczas się ogród nam otworzy,

ogród świetlisty, pełen zorzy.

Rozdzwonią nam się kwietne sady,

pachnąć nam będą winogrady

i róże śliczne i powoje

całować będą włosy Twoje.

Pójdziemy cisi, zamyśleni,

wśród żółtych przymgleń i promieni,

pójdziemy wolno alejami,

pomiędzy drzewa, cisi, sami.

Gałązki ku nam zwisać będą,

narcyzy piąć się srebrną grzędą,

i padnie biały kwiat lipowy

na rozkochane nasze głowy.

Ubiorę Ciebie w błękit kwiatów,

niezapominajek i bławatów,

ustroję Ciebie w paproć młodą

i świat rozświetlę Twą urodą.

Pójdziemy cisi, zamyśleni,

wśród złotych przymgleń i promieni,

pójdziemy w ogród pełen zorzy,

kiedy drzwi miłość nam otworzy.

Źródło wiersza: Tutaj