Zapiski z wielkiego kraju - Bill Bryson

Cześć!

Ostatnio w kręgu moich zainteresowań pozostają Stany Zjednoczone Ameryki Północnej :) Bardzo chciałabym tam kiedyś pojechać i zobaczyć wszystkie te cuda, o których czytałam/oglądałam na zdjęciach czy filmach, na własne oczy. Biorąc pod uwagę (pomijając inne względy) mój lęk przed lataniem, to marzenie jest nieco irracjonalne, ale może kiedyś mi przejdzie (mam na myśli strach przed lataniem, a nie marzenia) :D Dlatego jak coś wpadnie mi w ręce, a dotyczy Stanów, z przyjemnością zagłębiam się w lekturę :) 

Ostatnia wizyta w bibliotece, oprócz planowanych opowiadań Zadie Smith, o których pisałam w poprzednim poście, zaowocowała wypożyczeniem zbioru felietonów Billa Bryson'a Zapiski z wielkiego kraju. Kilka słów o samym autorze. To Amerykanin, urodzony w Iowa, który w latach siedemdziesiątych przeprowadził się do Wielkiej Brytanii, gdzie mieszkał przez jakieś dwadzieścia lat. W połowie lat dziewięćdziesiątych, wraz z rodziną przeniósł się z powrotem do Ameryki, gdzie zajmował się m.in. pisaniem felietonów dla brytyjskiego magazynu o - oto zaskoczenie - życiu w Ameryce :) W tym momencie Bill Bryson, o ile wiem, znów mieszka w Zjednoczonym Królestwie.

W swoich felietonach, których jest prawie osiemdziesiąt, autor porusza różnorodne i ciekawe tematy, takie jak zamiłowanie Amerykanów do wygód czy zakupów, o polowaniach na łosie (jeden z moich ulubionych), przyjaźnie nastawionych autochtonach, zawiłych instrukcjach obsługi różnych urządzeń, potyczkach z amerykańskimi urzędnikami oraz liniami lotniczymi czy też wojnie prowadzonej (niezbyt skutecznie) przez państwo z przemysłem narkotykowym. A wymieniłam tylko kilka - jak wspomniałam wyżej jest ich o wiele, wiele więcej. I cóż, nie zawsze stawiają Amerykanów w korzystnym świetle, gdyż Bill Bryson nie stroni od ironii (rym niezamierzony :)) w swoich tekstach. Bezlitośnie dla swoich ziomków obnaża absurdy amerykańskiego stylu życia, piętnuje brak samodzielnego myślenia i co za tym idzie - głupotę. Ale robi to w niezwykle zabawny i - mimo wszystko - ciepły sposób. Przy czym stać go również na autoironię, co wysoce sobie cenię. Poza tym nie wszystkie artykuły są tak bardzo krytyczne :) Autor ukazuje także serdeczność ludzi czy ich chęć niesienia pomocy (może oprócz pracowników linii lotniczych i urzędów:)), co zasługuje na najwyższą pochwałę. 

Bardzo podobało mi się takie spojrzenie na Amerykę, które troszkę zdemitologizowało ten kraj w moich oczach, choć nadal chcę tam pojechać :) Dużą rolę odegrało tu niesamowite poczucie humoru autora, które atakuje z niemal każdej strony. Poza tym podobało mi się, że życie w Ameryce zostało opisane z perspektywy osoby, która się tam wychowała, jednak w młodym wieku opuściła rodzinny kraj, by później powrócić. To niezwykle ciekawe jak zmienia się sposób postrzegania niektórych rzeczy, gdy człowiek jest już nieco otrzaskany ze światem. To wielka zachęta do ruszenia w podróż. 

Bill Bryson w uroczo ironiczny sposób opisuje amerykańską rzeczywistość drugiej połowy lat dziewięćdziesiątych. Ja zostałam usatysfakcjonowana lekturą, choć nie jestem pewna czy absolutnie każdemu spodoba się poczucie humoru autora. Ja jestem na tak i mam ochotę na kolejną jego książkę. Może Piknik z niedźwiedziem? :)