Na fali szoku - John Brunner

Cześć!

Mam mieszany stosunek do fantastyki. Fantasy bardzo lubię i chętnie czytam, natomiast sci-fi to gatunek, po który sięgam bardzo rzadko, bo do mnie jakoś nie trafia. Moja niechęć zaczęła się jeszcze w podstawówce, kiedy to kazano nam czytać chyba Bajki robotów Lema. Przeczytałam, ale... niewiele mi z tego przyszło, bo nie zrozumiałam zbyt wiele. Potem stwierdziłam, że się przełamię i sięgnę po coś z tego gatunku. Misja również zakończyła się porażką. Jednak ostatnio znów miałam ochotę spróbować. Poczytałam co nieco na necie i mój wybór padł na Johna Brunnera. W mojej bibliotece była tylko jedna jego książka i tym sposobem Na fali szoku trafiło w moje ręce.

Źródło: Lubimy Czytać

Nickie Haflinger uciekł z tajnego ośrodka badawczego w Tarnover w Ameryce Północnej. To właśnie tam kierowane są najbardziej inteligentne dzieci, które "kształci się" na elitę kraju. Prowadzonych tam badań nie można było jednak uznać za etyczne. Nickie uciekł, gdyż uważał, że to co robią badacze jest...złe. Przez 6 lat ukrywał się zmieniając osobowości. Był kaznodzieją, delfickim hazardzistą, projektantem utopii... Do czasu, aż go złapano i wymazano jego dane. Teraz oficjalnie nie istniał. Czy jednak nawet poddawany badaniom w laboratorium zrezygnował z marzeń o wolności? Nie tylko swojej, ale szalonej wizji wolności całego uciskanego, skomputeryzowanego kraju. Ameryka była tak opleciona siecią informatyczną, wręcz uzależniona od niej. Komputery miały wgląd do prawie każdego aspektu życia obywateli. A mimo to tak potężny kraj nie mógł sobie poradzić ze skutkami katastrofalnego trzęsienia ziemi. 

W czasie swojej ucieczki Nickie przeważnie był sam. Spotkał jednak ludzi, którzy żyli wolnością i te spotkania zmieniły jego życie. Czy to pomoże mu przetrwać? Wierzcie mi, Nickie Haflinger nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.

Bardzo polubiłam postać głównego bohatera. To idealista, buntownik, ale dążący do konstruktywnego wykorzystania swoich talentów. Głównym powodem tego, że Nickie musiał skonfrontować się ze swoimi wrogami był fakt, że go odnaleziono oraz Kate. Ta kobieta też mi się spodobała. Nie była bezmyślną istotą nastawioną na konsumpcjonizm. Była mądra, a to największy komplement. Również mieszkańcy Przepaści przypadli mi do gustu. Nie pozwolili się stłamsić, nie pozwolili odebrać sobie wolności. Ważną postacią jest również Freeman, który przechodzi swoistą metamorfozę. Postacie może nie są szczególnie skomplikowane, ale moim zdaniem dobrze nakreślone.

Nie sądziłam, że książka sci-fi może mi się tak spodobać. Tzn. oczywiście napotkałam trudności takie, jak w innych pozycjach tego gatunku tzn. specyficzny żargon, nieznane terminy określające nowoczesną technologię oraz oryginalną strukturę powieści, ale nie przeszkadzało mi to aż tak. Powieść trzeba jednak czytać uważnie, żeby załapać sens. Również konstrukcja książki wymusza na czytelniku większą uwagę. Czytałam ją dłużej niż standardowe książki, ale nie żałuję ani minuty spędzonej w jej towarzystwie. Na fali szoku to książka skłaniająca do myślenia. Aż trudno uwierzyć, że powieść została wydana w 1975 roku - nie straciła nic ze swej aktualności.